- аён
- [عيان]а. маълум, ошкор, равшан, возеҳ, фаҳмо; он чи аён аст, чӣ ҳоҷат ба баён. (зарб.); аён дидан ошкоро дидан, аниқ дидан; аён донистан ба таври равшан донистан, возеҳ донистан; аён кардан маълум кардан, аниқ кардан; нишон додан; аён шудан (гаштан) ошкор шудан, маълум шудан; машҳур гаштан
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.