аён

аён
[عيان]
а. маълум, ошкор, равшан, возеҳ, фаҳмо; он чи аён аст, чӣ ҳоҷат ба баён. (зарб.); аён дидан ошкоро дидан, аниқ дидан; аён донистан ба таври равшан донистан, возеҳ донистан; аён кардан маълум кардан, аниқ кардан; нишон додан; аён шудан (гаштан) ошкор шудан, маълум шудан; машҳур гаштан

Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. . 2008.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»